Kierownik Kliniki: prof. dr hab. n. med. Janusz Hieronim Skalski (ur. 1951 r.) Urodził się w 1 grudnia 1951 roku w Krakowie. W 1975 ukończył studia a w 1984 uzyskał stopień doktora nauk medycznych na Wydziale Lekarskim AM w Krakowie, na podstawie dysertacji pt. Leczenie wrodzonych ubytków przepony u noworodków. Habilitował się 1996 roku w ŚAM w Katowicach (rozprawa habilitacyjna pt. Metabolizm kolagenu w nadciśnieniu płucnym wywołanym eksperymentalnie oraz w nadciśnieniu płucnym u dzieci leczonych operacyjnie z powodu wrodzonych przeciekowych wad serca), od 2000 roku jest profesorem. W latach 1976-1989 pracował w Polsko-Amerykańskim Instytucie Pediatrii AM w Krakowie w Klinice Chirurgii a od 1980 roku w Klinice Kardiochirurgii Dziecięcej, przechodząc przez kolejne szczeble awansu zawodowego i naukowego. W latach 1990-97 zatrudniony w I Klinice Kardiochirurgii ŚAM w Katowicach-Ochojcu kierowanej przez A. Bochenka. Od 1997 ordynator Oddziału Kardiochirurgii Dziecięcej w Śląskim Centrum Chorób Serca w Zabrzu (w Katedrze i Klinice Kardiochirurgii i Transplantologii). W latach 2005-2007 pełnił funkcję prodziekana d/s nauki Wydziału Lekarskiego w Zabrzu ŚAM (od 2007 roku ŚUM). W czerwcu 2007 roku objął funkcję kierownika Kliniki Kardiochirurgii Dziecięcej CM UJ w Krakowie. Wiedzę i umiejętności w zawodzie kardiochirurga doskonalił podczas stażów naukowo-szkoleniowych m.in. w Bostonie (1981/1982, Children’s Hospital Harvard Medical School), Filadelfii (1988), Kilonii (1989/90). Utrechcie (1998), Madrycie (1998), Rzymie (1999). Główne kierunki prac badawczych obejmują zagadnienie dziecięcej kardiochirurgii małoinwazyjnej, wieloetapowego leczenia dzieci z wadą serca o morfologii pojedynczej komory, nadciśnienia płucnego w wadach przeciekowych. Po raz pierwszy w Polsce zastosował wspomaganie krążenia w układzie ECMO u dziecka z pojedynczą komorą serca po operacji Fontana w 1996 roku w Katowicach. Jest specjalistą II stopnia w zakresie chirurgii dziecięcej (1984) i kardiochirurgii (1990). Autor do chwili obecnej 250 prac naukowych i rozdziałów książkowych (w 13 książkach), ponad 200 prac i doniesień zjazdowych, redaktor naukowy 7 monografii zbiorowych i dwóch podręczników „Kardiochirurgia Dziecięca” (2004) i „Torakochirurgia Dziecięca” (2008, w druku). Współautor znaczącej części książki „Dzieje Kardiologii w Polsce na tle kardiologii światowej” (2004), autor rozdziałów w kilku innych podręcznikach, publikował ponadto pokaźną ilość opracowań z zakresu historii i filozofii medycyny (ponad 70). W 2007 roku został powołany do Zespołu Ekspertów Narodowego Programu Foresight-Polska. Wyróżniony m.in.: nagrodą Prezydenta Miasta Krakowa w Dziedzinie Nauki i Techniki (1987), medalem Fideliter et Constanter (2000) za realizację programu leczenia operacyjnego dzieci z zespołem Downa, Nagrodą Ministra Zdrowia (2004), Złotym Krzyżem Zasługi (2007), dwukrotnie Nagrodami Rektora ŚUM Io stopnia (2006, 2007), uhonorowany tytułem „Lekarz Roku 2007” Rynku Zdrowia, wieloma wyróżnieniami organizacji społecznych. Członek kilku stowarzyszeń naukowych krajowych i europejskich, uczestniczy w pracy komitetów redakcyjnych m.in. Kardiochirurgii i Torakochirurgii Polskiej, Annales Academiae Medicae Silesiensis, recenzuje prace do czasopism krajowych i zagranicznych (m.in. od 2005 zaproszony jako recenzent Annals of Thoracic Surgery). Członek Klubu Kardiochirurgów Polskich od roku 2007. W latach 1974-1977 był organizatorem i kierownikiem polskich wypraw wysokogórskich (góry Iranu, Hindukusz, Andy). Poza Z. Religą nauczycielami J. Skalskiego w drodze zawodowej byli: E. Zdebska, J. Grochowski, W. Norwood, A. Castańeda, A. Bernhardt, A. Bochenek. Okres pierwszych 16 lat pracy w Krakowie pod kierunkiem J. Grochowskiego i E. Zdebskiej w Klinice Kardiochirurgii Dziecięcej AM w Krakowie uzasadniają zaliczenie J. Skalskiego również do Szkoły J. Kossakowskiego.